Pierwsza Niedziela Adwentu, myślami wybiegam przed siebie. W sercu czuję radość i ciekawość, co tym razem przyniesie. To dla mnie czas oczekiwania z Maryją, ze świeczką i lampionami w dłoni i nadzieją w sercu w ciemnym kościele o poranku na roratach.

Nie uda ci się. Nie poradzisz sobie. Nigdy się z tym nie pogodzisz. Jest już na to za późno. Zobaczysz, że to dla ciebie za trudne.

Dasz radę. Jesteś silna. Jesteś piękna. Pokonasz to. Następnym razem będzie inaczej. Możesz zacząć dziś od nowa. Tym razem się uda.

Nic nie czuję podczas modlitwy, niczego nie doświadczam, myślisz, że Bóg mnie słyszy? - zapytała mnie ostatnio pewna młoda kobieta po wspólnej Mszy Świętej. Myślę, że słyszy - zadumałam się i przypomniało mi się, jak jedna siostra powiedziała mi, że ona widzi skutki modlitwy zawsze po jakimś czasie, nie od razu.

Modlitwa otwiera oczy, dodaje sił, prowadzi, umacnia, dodaje nadziei. Gdyby nie ona, nie wiem jak bym mogła oddychać, żyć, nie zagubić się. Dziś wyjątkowe święto Najświętszej Maryi Panny Różańcowej. Dla mnie to ważny dzień, bo modlitwie różańcowej wiele zawdzięczam…

Zmęczenie, znużenie, smutek, niewiara, brak sił... Tak długo już czekasz, aż coś się zmieni, że przestałaś już mieć nadzieję, że to może się odmienić. Nie widzisz wyjścia z sytuacji, a może przyzwyczaiłaś się już nawet?

Wystarczy nawet jedna dziesiątka różańca dziennie w konkretnej intencji i zaczniesz widzieć dwie rzeczy: przyjdzie rozwiązanie albo dostaniesz dar zrozumienia, przyjęcia i innego spojrzenia na daną sytuację.

Kolejny już raz ta sama czerwona droga, która prowadzi przez pola do niebieskiego krzyża, miejsca objawień. Tym razem po raz pierwszy idziemy tak dużą ekipą. W końcu ośmielona przez męża, przyjaciół i prośby na blogu, odważyłam się po raz pojechać w takim gronie, z grupą ludzi, których nie znam i pokazać im Medjugorie.

Ruszyliśmy do Medjugorie. Tym razem prowadzi nas szczególna intencja...