Dziś piękna Uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny. Stojąc w mrokach kościoła u Dominikanów dziś o świcie myślałam dużo o zaufaniu Maryi. Jakoś dotknął mnie ten moment, kiedy Ona po tym co usłyszała o swojej przyszłości pozostaje spokojna, pełna zaufania, pyta o męża, jak to się ma wszystko stać, ale nie buntuje się, nie walczy z wolą Boga. Takie totalne, bezgraniczne Maryjne przepełnione pokojem zaufanie.

Myślę sobie o ostatnim czasie, o ostatnich miesiącach i ile słów wszyscy usłyszeliśmy o tym, co ma się wydarzyć. Ile ja sama usłyszałam słów przepowiedni, prognoz, diagnoz, czasem trudnych słów, że to czy tamto się nie uda. Z pomocą przyszła pewna kobieta na mojej drodze i mała książeczka z modlitwami, którą dostałam od niej, właśnie o zaufaniu. To było jak światło w moich ciemnościach.

Czasami wieje zimny wiatr i trzeba się czegoś uczepić, jakiejś nadziei, ogrzać serce… Maryjo, dziś w tym szczególnym dniu naucz mnie zaufania, żebym wszystko co się dzieje, umiała przyjąć z pokojem i pewnością, że Bóg wszechmogący czuwa nad nami. Rozświetl swoim pokojem serca tych, którzy są smutni, zagubieni, którzy się boją, którzy gdzieś zgubili tę ufność.

Dziękuję też dziś szczególnie za wszystkie cuda, które Bóg uczynił w moim życiu, wbrew tamtym ludzkim słowom, że się nie uda…

Dziś godzina łaski. Będę prosić odważnie, przez cały dzień, bo z Bogiem wszystko jest możliwe.

„Dla Boga bowiem nie ma nic niemożliwego” (Łk 1,37)